1985 – 1988
Historie van RTC “De Bidon” – Deel 4 – 1985 – 1988
Het tijdsbeeld van de eind jaren tachtig
De tweede helft van dit decennium begint op 26 april 1986 met een daverende klap, die tot hier te horen is: de ontploffing van de kerncentrale in Tsjernobyl. Vanwege de radioactieve wolk mogen zelfs de Nederlandse koeien niet meer in de wei voor enkele weken. Op politiek vlak komt er een sterke toenadering en daardoor ontspanning tussen het Amerika van Ronald Reagan en de Sovjet Unie van Gorbatsjov. In de Europese Unie worden de grenzen volledig opengesteld door het verdrag van Schengen. Hierdoor verdwijnen alle grensovergangen voor het personenverkeer.
Een grote ramp doet zich voor in maart 1987 bij de haven van Zeebrugge, waar de ferryboot “Herald of Free Enterprise” kapseist met tientallen doden. Nu de meeste bedrijven hun administratie hebben geautomatiseerd, doet in vele gezinnen de computer, de PC, zijn intrede. Overigens nog wel in een – voor huidige begrippen- primitieve uitvoering.
Op wielergebied zet in 1985 Joop Zoetemelk, dan al op hoge leeftijd, zijn rug nog eens krom en wordt wereldkampioen in Bassano del Grappa. Iedereen herinnert zich ook nog wel het spectaculaire WK in 1988 inRonsse, waar Claude Criquelion in de eindsprint door Steve Bauer in de hekken wordt gereden. DeTourzege gaat achtereenvolgens naar Hinault, Lemond, Roche en Delgado. Er zijn drie strenge winters op rij. Hierdoor kan Evert van Benthem zowel in ’85 als in ’86 de Elfstedentocht winnen, terwijl in 1988 Yvonne van Gennip drie Olympische gouden schaatsmedailles haalt in Calgary. Datzelfde jaar wordt het Nederlands Elftal Europees kampioen in Duitsland.
Het materiaal
In 1985 gaat Hinault (La Vie Claire van Paul Koeghli) als eerste in de Tour met Look klikpedalen rijden, overgenomen uit de skisport. Ook heeft hij als eerste blauw gekleurde schoenen. De rest van zijn ploeg rijdt nog met voetriempjes en zwarte schoenen. In de jaren daarna wordt dit alras overgenomen door de andere ploegen, omdat het duidelijk de veiligheid ten goede komt.
Hinault kan dit al snel aan den lijve ervaren, zie zijn val in de sprint in St Etienne in dit jaar. De remhandgrepen zijn nog klassiek, wel zijn er al leveranciers met in het stuur weggewerkte kabels. Schakelen gaat nog met buiscommandeurs, terwijl de wielen nog uitsluitend lage velgen en 36 spaken hebben. Wel komen er in de plaats van tubes smalle draadbandjes van 22 en 25 mm op de markt, die ook al snel in het Bidonpeloton opgang doen. Hierdoor zal het aantal lekrijders drastisch verminderen. Wat de kleding betreft, zien we de eerste gladde pakken uit één stuk, die bij tijdritten worden gebruikt. Ook verschijnen daarbij de eerste pothelmen. De broeken worden kleuriger, doordat de band op de zijkant in meerdere kleuren verschijnt. Een nieuwe trend is de opgang van de eerste moutainbikes en er verschijnen hartslagmeters op de markt. Leo Hageman en Rum Jansen zijn de eerste Bidonners, die hiervan gebruik maken. Er is nog weinig ervaring met dit apparaat en als Rum op een gegeven moment naast Leo rijdt, slaat z’n meter op hol tot boven de 200. Paniek! Wat is het geval: ook de hartslag van Leo wordt door zijn meter waargenomen !!!
1985
Het jaar 1985 begint voor de club wat moeizaam, want de bus van Rinus van Zitteren is niet meer beschikbaar en er moet ook worden uitgezien naar een nieuwe chauffeur. Door bemoeienis van Cees Verstraten, die een kennis uit het Gastelse heeft bij de Renault garage, kunnen we op de zondagen gebruik maken van hun service bus. En als chauffeur daarvan wordt de zoon van Geert Konings, Peter, gecontracteerd. Omdat Peet Gelten een nieuw huis in Kruisland gaat bouwen, kan hij weinig gaan fietsen en ziet hij af van nog een jaar redacteurschap van het clubblad. Dit wordt opgevangen binnen het bestuur door Jan Nijssen en Cees Tak. Het bestuur wijzigt op één plaats: Tinus Jongenelen komt in de plaats van Piet Verbraak, zodat het bestuur van 5 personen bestaat uit: Jan Nijssen, Cees Goorden, Cees Tak, Cees Verstraten en Tinus Jongenelen.
Met ingang van dit seizoen wordt de nieuw gevormde toercommissie actief, die de ritten gaat uitzetten, voorrijden, op kop rijden en coördineren. Zij bestaat uit Toon v.d. Broek, Leo Hageman, Leo Notenboom, Tjebbe Smulders, Cees Tak en Cees Verstraten. Cees Verstraten en Leo Notenboom blijven de ploegleiders. Zij zullen tevens de verslagen van de ritten gaan maken. Meerdere Bidonners hebben zich in de aanloop van het seizoen voorbereid via het winterprogramma van de AKN. Dit programma van de zustervereniging blijkt een gouden greep. In sommige weekenden gaan tientallen fietsers op weg voor een veldrit. Als nieuwe leden melden zich aan Ben Wesseling, die al eerder lid was geweest en zal uitgroeien tot de beste klimmer, die de club heeft gekend , en Wim Fase, die later nog bestuurslid zal worden.
De opzet van het zondagritten-programma blijft overigens wel hetzelfde. Ook het competitiereglement wijzigt niet. Een nieuwe trend is, dat bij de zondagsritten de clubdrank ´donker bier´wordt vervangen door het merk ´Palm´. Een voordeel is wel, dat dit merk bier bij alle café´s is te verkrijgen.
Als kandidaat clubkampioen voor 1985 dient zich aan Merten Iriks, die op zijn uitbundige en uitdagende manier vertelt, dat het kampioenschap dit seizoen voor hem is. Daarop vraagt een collega fietser of hij denkt binnenkort meer tijd te hebben , omdat hij dan met ´zwangerschapsverlof´ gaat !!.
Buiten de competitie zijn er weer de vaste ritten: In mei gaat een grote groep naar Hulsberg in Limburg, opnieuw met een grote bus plus een volgbus. Tijdens de rit krijgen de fietsers te maken met de Limburgse politie. Het verslag meldt hierover: … even verder na de Cauberg zat de Valkenburgse politie achter ons aan. Aangezien ze de fietsers niets konden maken, luimden ze op de volgbus, die met een aantal schijnbewegingen toch zonder bekeuring de gemeente Valkenburg wist uit te komen. Dit politiecorps staat er zelfs bij de plaatselijke bevolking om bekend, om op een haast misselijke manier te loeren op fietsers en hun volgwagens…. De tweede etappe wordt na het douchen verreden aan de bar: … na het douchen ging het voor een heerlijk koud pintje naar de bar ter voorbereiding op de derde etappe van de dag, de maaltijd. Ook aan de bar ging het keihard, op zeker moment stond er een geel gordijn van volle bierglazen op de toog, overigens geen probleem..
In mei neemt een aantal Bidonners deel aan de “Pluim van Ossendrecht”,een marathonrit door West Brabant, die onder barre, natte omstandigheden wordt gereden.Cees Verstraten heeft in de Ardennen een nieuwe uitvalsbasis gevonden in Bouillon, een schitterende omgeving aan het riviertje de Semois. Van hieruit heeft hij een hele mooie, rustige route uitgezet en gaat deze met Geert Konings en Leo Notenboom op een weekend in juli verkennen, als “getrouwde vrijgezellen” . Daar ter plekke heeft Geert ’s avond moeite om het aantal kreeften in de bak van het restaurant te tellen !!
De marathonrit gaat in augustus over 200 km wederom richting Bergeyk, uitgezet door Cees Verstraten en Leo Notenboom. Er staan 13 Bidonners aan de start. In Hilvarenbeek is de eerste stop en Jan Verbocht bestelt razendsnel een dubbele uitsmijter. Ja, te laat uit bed en niet gegeten voor het vertrek, dan krijg je honger. De lunch is in Bergeyk, waar , ook razendsnel, een reeks Trappisten wordt besteld. Op de terugweg wordt de groep bij Hoogstraten verrast door een enorme stortbui, zodat allen zeiknat bij Huis ten Halve aankomen. In dezelfde maand wordt de familietoertocht voor het goede doel gereden ten bate van de VIGETA op de tandem. De ruime opbrengst is f. 490.- Speciale aandacht verdient de overwinning van Geert Konings bij de volksronde op de Kaai in de categorie senioren. Dat hij hiervoor eerst bijna 50 jaar oud moest worden !
In de Ronde van de Kroeven is er bij de dames een grote Belgische delegatie. Oscar Timmers moet worden opgetrommeld om de Franstalige dames de weg te wijzen. Ook de jonge talenten, dochters van Bidonners, doen zich goed opmerken: Cora Nijssen, Bianca van Elven en Henja v.d. Boom, die later zelf nog lid zou worden. Bij het Roosendaals Kampioenschap worden de renners overvallen door een spetterend onweer met grote hagelstenen, een compleet noodweer. Een opmerkelijke, aanvallende koers rijdt Jan Schrauwen, maar uiteindelijk is de hoogste eer weer voor Tiny van Hassel, vóór René Fritz en Albert Verbraak.
Het echte grote werk wordt geleverd door een drietal Bidonners, Leo Hageman, Rum Jansen en Ben Wesseling. Zij zijn met hun gezinnen op vakantie in Die in de Drôme, van waaruit zij dagelijkse trainingsritten maken over de Col de Rousset. Vandaar uit gaan zij met een tent naar Valloire aan de voet van de Galibier voor de “Louison Bobet”, een cyclosportive over de Galibier, de Isoard en opnieuw de Galibier vanaf de andere zijde, afstand 192 km. De overnachting in een tentje op de bergwei in Valloire ( 1400 m) is een erg koude bedoening, de temperatuur is ’s morgens om 6 uur net boven de 0º. Om 6.30 uur wordt het vertrek al gegeven en Ben schrijft in zijn verslag over deze rit:
… de beklimming van de Isoard voert in het begin over een soort alm van kilometers lang. Het ziet er uit als vals plat, maar de kuiten vertellen een ander verhaal. Het is werk voor de 26-28 en de tripel. Het is bloedheet, er staat een bord ‘Sommet à 12 km’, het is zo steil, dat sommigen bijna van de fiets vallen. “Waar ben ik in godsnaam aan bezig”mompel ik in mezelf en ik voel me te oud voor dit werk. M’n ketting slaat over en ik vloek. De ellende is nu werkelijk begonnen en afzien… afzien moeten we, terwijl we ons de pokke zweten. Dan komt er een toeschouwer met een fles water en giet die over m’n helm. “Merci”, het gaat gelijk beter. Hoe zal het met Rum gaan , met Leo met zijn 90 kg. Ik besef, dat ik met mijn 57 kilootjes sterk in het voordeel ben “Sommet à 4 km”, ik sleep me staand….zittend…. trekkend en hangend naar de top…… Alle drie komen ze sterk vermoeid, maar erg voldaan in Valloire over de finish.
In de tijdrit op de Wallen wordt een pijnlijk foutje in de tijdwaarneming Jan Poldermans fataal. Hierdoor is de eerste plaats voor Toon v.d. Broek, vóór Jan Withagen en de man uit Nispen op de 3e plaats. Voor Jan Poldermans een vervelende zaak, maar achteraf moeilijk te corrigeren, want de stopwatch staat op nul. Een maand later is op hetzelfde parcours de koppeltijdrit over 4 ronden met 11 koppels aan de start. Het wordt een duidelijk overwinning van het duo Jan Withagen/Cees Verstraten vóór Jan Poldermans/Jan Verbocht en Toon v.d. Broek/Wim Fase. Het verschil tussen de 2e, 3e en 4e plaats is telkens maar 1 seconde!
Op de zondag van 25 augustus wordt de groep bij het vertrek venijnig toegesproken door een man uit de winkelgalerij in de Kennedylaan: ….deze man beklaagde zich, dat de hele buurt ’s morgens wakker wordt van de Bidonners. Aan zijn taal te horen, kwam hij van boven de rivieren, want na veertien jaar te zijn vertrokken bij van Zitteren is er nog nooit commentaar geweest van de buurt. Maar ja, als je nooit zelf iets doet, kun je ook nooit van zo iemand meer verwachten dan enkel commentaar..
Aan het einde van het seizoen zijn er 25 ritten en 2208 km gereden. De opkomst over het hele seizoen is matig, 39 %. Voor de laatste zondag staan 2 man op kop, Cees Verstraten en Jac Vergouwen. Maar de laatste heeft zijn vrouw juist nu een weekend Parijs beloofd en is er dus niet. Zo gaat het kampioenschap naar Cees Verstraten, die op “Kruisstraatse kermis” bij het orgel wordt gehuldigd door wethouder Toon de Bruijn. De emoties worden weggespoeld met Palm.
1986
Omdat de clubkleding van Rinus van Zitteren aan vervanging toe is en hij stopt met sponsoring met ingang van 1986, moet naar een ander clubtenue worden uitgezien. Op de najaarsvergadering is al besloten, om dit uit eigen middelen zonder sponsor te realiseren. Het egaal oranje wordt vervangen door een tenue van moderne, strakke snit in de kleuren blauw en wit. De broeken blijven gewoon zwart. Er worden twee pasavonden gehouden en aan degenen, die daar niet verschijnen, wordt gevraagd of zij lid blijven of niet, of dat ze donateur worden. Dit leidt ertoe, dat er wat meer ruimte voor nieuwe leden komt. Om wat meer financiële ruimte te scheppen, wordt voor het eerst in de clubgeschiedenis de contributie verhoogd naar f. 66.- per jaar.
Het bestuur wordt met 3 nieuwe mensen uitgebreid naar 7 personen: Jan Nijssen, Wim Fase, Cees Tak, Cees Goorden, Tini Jongenelen, Leo Notenboom en Cees Verstraten. Ex-redacteur Peet Gelten heeft zijn nieuwe huis klaar in Kruisland en pakt de redactie taak weer op voor het nieuwe seizoen. Zijn eerste actie is een nieuwe omslag van het clubblad met de Roosendaalse symbolen erop. Tinus Jongenelen gaat zorgen voor aanleveren van copy en het verspreiden van het clubblad. Er komen nu consequent ritverslagen vanuit de toercommissie. Deze toercommissie bestaat dit jaar uit 6 man: Toon v.d. Broek ( ploegleider), Leo Notenboom ( reservepl.), Leo Hageman, Geert Konings, Jan Verbocht en Cees Verstraten. De toercommissie gaat elke zaterdag om 13.30 de rit van de week later voorrijden, waarbij iedereen welkom is en rijdt elke woensdagavond ook een trainingsrit. De ritverslagen worden door hen bij toerbeurt opgemaakt. Als chauffeur blijft Peet Konings fungeren.
Een groot aantal nieuwe leden treedt toe: de broers Leo en Cor Lambregts, Simon van Noort, Richard Jongenelen ( de zoon van), Ad Lambrechts, Jos Verdonck, Jan van Rijsbergen en Wim van Nijnatten. In augustus wordt Ad Boeren lid, in september Kees Schijven. In 1986 telt de club 62 leden.
De aanloop naar het nieuwe seizoen begint voor steeds meer Bidonners met het AKN winterprogramma, waarop het eigen zomerprogramma bijna naadloos op aansluit. Wel wordt het voorafgegaan door een vrij rumoerige voorjaarsvergadering. Wat doet zich voor: Ex-penningmeester Bert Klijs is het niet eens met het functioneren van de huidige penningmeester Cees Tak en stuurt op persoonlijke titel een brief rond naar alle leden met het verzoek de penningmeester uit zijn functie weg te stemmen. Een wel erg extreme manier om je gelijk proberen te halen, een manier, die niet elk lid kan appreciëren. Overigens heeft de kascontrolecommissie geen onrechtmatigheden geconstateerd. Uiteindelijk wordt alles binnen het bestuur opgelost, wel wordt een aantal zaken in het kasbeheer aangepast.
Het rittenprogramma, eigenlijk nog steeds hetzelfde, start op de eerste zondag van maart. Nieuw is, dat vanaf dit seizoen ook gestart wordt bij Huis ten Halve. Het seizoen kent een stroeve start, waarbij 2 ritten in maart al worden afgelast. De eerste ritten gaan over 51, 58 en 60 km met gemiddeld 27.5 km/u. Het verslag van Jan Verbocht van de rit naar Zundert in maart meldt hierover: ….. zo vroeg in het seizoen met nog weinig eelt op het zitvlak schokte het over de slecht liggende klinkers rond Maalbergen. Over de lange weg naar Nieuwmoer ging het beter met demarrages van Patrice Alloo en Bert Klijs. Ook ploegleider Toon v.d. Broek moest even met de ketting rammelen en zelfs good-old Tinus Martens werd vóór de groep uit gesignaleerd. Na 60 km vonden we elkaar onder de Palm. Een enkeling keek wat lelijk vanwege de afstand en het tempo, maar hier een tip: “verbeter de wereld en begin bij jezelf, dan gaat het over 3 weken stukken beter !”…
Een noviteit is, dat er tellertjes in zwang komen, die niet alleen de snelheid, maar ook het gemiddelde over de hele rit kunnen aangeven. De elektronica dringt ook verder door bij De Bidon. Zo kan de voorzitter voor het eerst gebruik gaan maken van de computer om de competitiestand bij te houden.
Mis gaat het in de rit rond Dinteloord: … de verpakkingen van de etenswaren worden zo ter plaatse gelaten, zelfs door mensen, die het voorbeeld moeten geven. Ontschilde Cees Tak zijn banaan wat onhandig, of wilde hij de schil dan wel de banaan opeten! In ieder geval gooide hij de schuil weg, maar vergat, dat zijn gebit er nog aan vast zat. Het kleinood maakte een ‘noodlanding’ op het asfalt…..
Ook gaat het, haast traditioneel, weer mis bij de rit over de Zeelandbrug. Het is weer vuil, nat pokkeweer, druilerig, winderig en koud. Al voor het bereiken van Willemstad zijn er meerdere lekke banden, het kleine busje van Peet Konings kan dit niet verwerken. Op weg over de rottige klinkers van de Hellegatsdam gaat het steeds harder waaien en regenen en dus wordt er besloten om bij Bruinisse de pont van Zijpe te nemen. Pech, want die is net vertrokken en het is echt kou lijden in de wind en regen. Op de pont wil Rum Jansen instappen en naast chauffeur Peet Konings plaats nemen. Dan ziet hij, dat niet Peet de chauffeur is , maar er toevallig eenzelfde busje van dezelfde kleur en merk ook op de pont staat !!
De Ronde van de Kroeven heeft dit jaar de weergoden mee, prachtig weer, dus veel toeschouwers. In het kampioenschap van Roosendaal doen de Bidonners Tinus en Richard Jongenelen, Toon Verstraten, Simon van Noort, Jos Vos en Jan Buyk mee. De winst gaat deze keer naar Jan Berghege vóór Piet van Eekelen en Jan Hendricks.
In het buitenland wordt door een vijftal Bidonners deelgenomen aan de Waalse Pijl onder begeleiding van Peet Gelten en Steven v.d. Broek. Een paar weken later volgt het Ardennenbrevet , beide vanuit Spa. Daarnaast staat ook de traditionele rit in Limburg weer op het programma. Hier ervaart krachtpatser Ron Hopstaken, dat klimmen toch iets ander gaat dan op het vlakke. Een te groot mes op de Gulpenerberg in combinatie met slechte benen en hij kan te voet naar boven. De bergprijs is deze dag voor Jan Withagen, de meegenomen Limburgse vlaaien voor de echtgenotes thuis.
Enthousiast geworden na de deelname aan de cyclosportive “Louison Bobet “ vorig jaar schrijven 4 Bidonners in voor de “Marmotte”, een rit over de Croix de Fer, de Telegraphe, de Galibier en de finish op Alpe d’Huez over 173 km. Toon v.d. Broek, Rum Jansen en Ben Wesseling boeken een appartement op de Alp, Leo Notenboom vertrekt met zijn Belgische maten van Stabroek. Leo krijgt na de start al snel af te rekenen met materiaalpech en kan niet verder, de andere drie behalen een bronzen medaille en zijn van plan dit volgend jaar te verbeteren. Een maand later rijdt Jan Verbocht zijn eerste cyclosportive, de `Louison Bobet´ en neemt zilver mee naar huis. En ook in juli maken Ben Wesseling en Rum Jansen vanuit hun vakantieoord Die in de Drôme een trip naar de Mont Ventoux. Lekker gemaakt door de tijd van Charly Gaul in 1958 (1 u 02 min), rijden zij dezelfde klim vanuit Bedoin als tijdrit naar boven. Ben is boven in de zeer knappe tijd van 1 u 29 min, Rum heeft een tijd van 1 u 32 min.
De tijdrit wordt gereden begin september. Dit keer niet op de Wallen, maar op het parcours bij de Vleet, omdat in Nispen enkele dagen tevoren een nieuwe slijtlaag is aangebracht en er overvloedig split is gestrooid. Over 3 ronden en 15.9 km komt als winnaar Toon v.d. Broek, vóór Rum Jansen en Jan Buyk uit de bus. Er worden 22 deelnemers geklasseerd. De koppeltijdrit wordt betwist tussen 13 koppels en gewonnen door Toon v.d. Broek/Leo Notenboom met als 2e Rum Jansen/Cees Verstraten op 41 sec en Leo Hageman/Jan Withagen op 45 sec.
Aan het einde van het seizoen staan er 3 man aan de leiding, waardoor er een beslissingsrit nodig is. Op de eerste zondag van oktober sluiten Geert Konings, Leo Lambregts en Jac Vergouwen de competitie af en gaan op weg. Wethouder Toon de Bruyn komt de juiste tijd brengen en mag Geert als de gelukkige kampioen in de bloemen zetten. Er zijn dit jaar 26 ritten en 2399 km gereden met een opkomst van 43.5 %
Hierna duiken vele Bidonners weer onder, andere nemen deel aan het winterprogramma van de AKN. Tenslotte doet Jos Vos als afsluiting van het jaar schitterend verslag van zijn klim naar de top van de Grossglockner in Oostenrijk.
1987
Het jaar 1987 start met één bestuurslid minder. Cees Tak stopt ermee, de andere 6 leden, Jan Nijssen, Wim Fase, Cees Goorden, Cees Verstraten, Tinus Jongenelen en Leo Notenboom, blijven zitten. Ook de toercommissie en ploegleider Toon v.d. Broek blijven in functie. En Peet Konings tekent weer een éénjarig contract als chauffeur.
Wel krijgt de competitie een nieuw opzet. Per rit krijg je opkomstpunten, de korte ritten in voor- en naseizoen 15 pt, de zomerritten 25 en de lange ritten boven 100 km 60 pt. Al naar gelang het aantal punten aan het einde van het seizoen, kom je in aanmerking voor goud, zilver of brons. Of, als je teveel ritten hebt gemist, helemaal niets. Degenen, die minder dan 55 pt hebben verspeeld, hebben aan het einde goud behaald en doen mee voor het clubkampioenschap. Dit wordt beslist door zo dicht mogelijk de geheime tijd, opgegeven door wethouder Toon de Bruyn, te benaderen. De man, die het kleinste verschil maakt met die tijd, is kampioen. Het aantal kilometers telt niet meer. Deze opzet wordt tot op heden zo gehandhaafd. Overigens ondergaat het rittenschema nauwelijks verandering, terwijl Huis ten Halve weer een wisselbeker beschikbaar stelt voor een 3 jaren klassement.
Bij aanvang van het jaar zijn er zorgen bij de voorzitter over de toekomst van onze club vanwege de “vergrijzing”. Mede ingegeven door het opheffen van jeugdclub ‘Jong Roosendaal’. Deze club verdwijnt vanwege het feit, dat er nog maar twee actieve leden zijn! Hij schrijft hierover in zijn voorwoord in januari:
… dit betekent ook voor onze vereniging: OPPASSEN GEBLAZEN ! ! De Bidon vergrijst, de gemiddelde leeftijd van de zestig leden is gestegen tot 40+. De leden hebben nog genoeg ambitie, maar het zijn hun lichamen, die noodgedwongen aan krachten moeten interen. Maar… ‘ er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan’… is een gezegde, waar het bestuur niet achterstaat. Mijn mening na 15 jaar voorzitterschap van RTC De Bidon Jongens, past u zich aan aan de tijd, waarin u leeft en streef de doelstelling van onze vereniging na. DESNOODS WAT MINDER KILOMETERS EN EEN IETS LAGER TEMPO. Dan ben ik ervan overtuigd, dat voor iedereen TOERCLUB De Bidon een gezellige fietsvereniging blijft, waarin onze jaarlijkse feestavond zeker niet mag ontbreken…… We weten nu, 23 jaar later, dat momenteel de gemiddelde leeftijd 53.5 jaar is en één en ander toch anders is gelopen !
De seizoensopening is koud en winderig op 8 maart met een rit over de dijken van Stampersgat en de Kruislandse polder. Na 61 km met een gemiddelde van 26.9 km/u wordt Huis ten Halve bereikt. Verder verlopen de voorjaarsritten in maart en april allemaal goed, met een goede opkomst en redelijk weer. Met name de traditionele rit met de bus naar Hulsberg in Limburg kent een prachtige dag wat het weer betreft met 24 fietsers en 2 chauffeurs. Het clubblad vermeld hierover: ….. na de koffie omkleden geblazen. Op de bovenverdieping van huize ‘van Spanje’ streken de Bidonners neer als spreeuwen in de kersenboom. En masse begon een grote verkleed- , maar vooral smeerpartij. De lucht van de massage olie hangt nu wellicht nog in de gordijnen en het beddengoed; verhuur van deze kamers is pas volgend jaar mogelijk….. !
Op 23 mei gaan 8 Bidonners naar de Waalse Pijl vanuit Spa: Toon v.d. Broek, Wim Fase, Cees Goorden, Rum Jansen, Leo Lambregts, Jan Verbocht, Cees Verstraten en Ben Wesseling. De weersomstandigheden zijn slecht, druilerig, nat en vuil. Bovendien trapt Leo Lambregts zijn ketting stuk, wat veel vertraging oplevert. In deze editie zitten pukkels zoals de Redoute, de Muur van Huy, De Wanne en de Thier de Coo. Toch komt iedereen vlot in Spa aan. Een goede maand later nemen ook 8 Bidonners deel aan de “Vael Ouwe Tocht’ deel. Dit is een rit over 200 km vanuit Dieren, vanaf de Gazelle fabriek over 200 km met een prachtige route kris kras over de Veluwe door de bossen en langs de heidevelden. De deelnemers zijn: Cees Goorden, Geert Konings, Leo Lambregts, Cor Lambregts, Leo Notenboom, Jan v. Rijsbergen, Cees Verstraten en Jan Withagen. Nadeel is wel het grote aantal deelnemers , ze moeten met z’n allen over de fietspaden, omdat ernaast vaak een zandpad ligt.
Voor de Ronde van de Kroeven zijn de weersvooruitzichten slecht. Al de hele maand mei en de eerste helft van juni zijn er veel slechte dagen. Ook afgelaste ritten, zoals over de Zeelandbrug. Maar op die zondag is het prima weer met ook spannende koersen. In het Roosendaals kampioenschap pakt Tini van Hassel voor de 4e keer de hoofdprijs vóór Piet van Eekelen en Frank v.d. Leur. Ongelukkig is Minus van Elven, die bij de opruimwerkzaamheden van de hekken een wiel van de wagen over zijn voet krijgt en er een gekneusde voet aan overhoudt.
Voor vijf Bidonners is het hoogtepunt van het jaar de deelname aan de “Marmotte”, de eerste en bekendste ‘cyclosportive‘ in Frankrijk vanuit Bourg d’ Oisans. Voor Toon v.d. Broek, Rum Jansen en Ben Wesseling is het een herhalingsoefening, voor Tjeb Smulders en Jan Verbocht de eerste deelname. Voor Tjebbe is het ook de eerste kennismaking met de grote cols. Bij het zien van de eerste helling van Alpe d’ Huez wordt hij toch een beetje bleek: ‘moeten we daar tegenop ?”. En de volgende dag, bij de verkenning van de Croix de Fer, slaat de schrik hem zo in de benen, dat hij na 5 kilometer klimmen terugdraait, niet wetend, dat juist die eerste kilometers het steilste deel van de klim zijn. Hij rijdt daarna alleen en in eigen tempo Alpe d’Huez op en dat gaat wel goed. In de volgorde Ben – Toon – Jan – Rum komen de eerste vier kort na elkaar binnen en behalen allen een zilveren medaille. Als na het douchen en koffiedrinken Rum en Ben met de auto naar beneden gaan om Tjebbe op te vangen, komen ze hem tot hun verbazing al bij bocht 1 tegen. Na bijna 11 uur glijdt ook hij zeer vermoeid, maar dolgelukkig over de streep.
De tijdrit wordt in twee sessies verreden in september. De eerste keer worden we onaangenaam verrast door de politie, die op de Heybeeksestraat één van de deelnemers wat al te nadrukkelijk uit de wind ziet rijden, nl. helemaal links naast de bosjes. De boel moet worden stilgelegd. Twee weken later kan het wel doorgaan, nadat het bestuur overleg heeft gepleegd met de dienst L.O.S.R van de gemeente. Toon v.d. Broek pakt voor de derde keer op rij de zege. Ook bij de koppeltijdrit , met 10 koppels aan de start, is Toon met zijn kompaan Richard Jongenelen met ruim verschil eerste. Toon heeft nu eenmaal dat talent voor het tijdrijden, als hij de vorm heeft, komt niemand bij hem in de buurt. Hij trapt gewoon 1 tot 2 tandjes groter dan de rest. Over de bekende 4 ronden op de Wallen is het verschil met het tweede koppel 1 minuut, terwijl daar achter 5 koppels binnen de minuut afklokken.
Wat betreft de competitie is het een mager jaar: er worden maar 23 ritten verreden over een afstand van 2100 kilometer. Er worden 4 ritten afgelast vanwege de slechte weersomstandigheden. Het opkomstpercentage is 42 %. Uiteindelijk komen 9 man nog in aanmerking voor het clubkampioenschap, dat met een beslissingsrit de kampioen zal aanwijzen. Het is Minus van Elven, die de opgegeven tijd van wethouder Toon de Bruijn het dichtst benadert en zich na elf jaar lidmaatschap kampioen mag noemen. Hij is er zichtbaar erg gelukkig mee en krijgt tijdens de feestavond in oktober de kampioenstrui aangetrokken.
In december wordt er een rolleravond georganiseerd in Huis ten Halve samen met de zustervereniging AKN. Jan Nijssen is in het bezit van een installatie, die naast de twee rollen ook meerijdende fietsjes op een baan omvat, zodat de toeschouwers kunnen zien, hoe de strijd verloopt. Dit systeem wordt momenteel ook gebruikt bij het TV programma ‘Holland Sport’ Er zijn een 25 tal deelnemers van beide verenigingen met ook een viertal dames, aangevuld met overige familieleden als supporter. Er wordt individueel gereden over twee manches en een koppelkoers met aflossing. Individueel is Jan Verbocht de snelste, in de koppelkoers wint het duo Jan Buyk/F. Siemons.
Een dieptepunt dit jaar is de ernstige ziekte van één van de meest actieve leden, Leo Hageman. Hij ondergaat een zware operatie met een lange revalidatie, waardoor hij maar enkele ritten aanwezig kan zijn. Ook jammer is, dat de jaarlijkse familietoertocht voor het goede doel geleidelijk aan is doodgebloed door gebrek aan deelnemers en van de kalender verdwijnt.
1988
Het nieuwe jaar 1988 gaat op het klassieke Bidon-ritme verder: het bestuur blijft onveranderd, evenals het rittenschema voor de zondagen. Als chauffeur voor de Renaultbus wordt Piet Verstraten aangeworven, omdat Peet Konings heeft besloten mee te gaan fietsen. De toercommissie krijgt ook een iets andere samenstelling, omdat Leo Notenboom en Leo Hageman terugtreden. Zij bestaat nu uit 6 leden: Toon v.d. Broek, die ploegleider blijft, Cees Goorden, Geert Konings, Jos Oostvogels, Jan Verbocht en Cees Verstraten.
Een groot aantal nieuwe leden meldt zich. In de eerste plaats ‘de mannen van de gemeente’, Crist Couwenbergs – de latere voorzitter – , Rens Luikenaar, Frits Oosterhout en Cees Schrijvers. Verder Peet Konings en Cees Schijven, die nog bestuurlid zal worden. Daartegenover melden zich enkele toonaangevende leden van het eerste uur af: Chris Zandboer, Jan van Loon, Piet Verbraak en Peet Gelten. Het jaar begint met een goed bezochte voorlichtingsavond in januari. Jan Gommers, wielertrainer bij WV Roosendaal houdt een voordracht over trainings- en voedingsmethoden voor sporters en hoe je je eigen vorderingen in een dagboek kunt bijhouden. Daarna wordt een videofilm vertoond van de ´Marmotte´ van vorig jaar, begeleidt met commentaar van Jan Verbocht. Hierbij wordt eerst getoond, hoe de strijd zich ontwikkelde in de kop van de koers, daarna de drama´s en de ellende in het achterste deel van het deelnemersveld.
De eerste ritten kennen een zeer goede opkomst met als record 46 fietsers op 10 april. Spectaculair is de rit van Geert Konings in maart. Tussen Wernhout en Meer mist hij als voorrijder de goede afslag naar links. Om dit te corrigeren neemt hij dan maar de volgende. Het gevolg is, dat we een stuk onverhard modderpad moeten doorworstelen. Gevloek is het gevolg, omdat al die mooie, nieuwe fietsen onder de bagger zitten!
Een maand later wordt de groep opgeschrikt door een grote valpartij onder Breda, waarbij 4 Bidonners naar het ziekenhuis moeten worden afgevoerd. Het ritverslag meldt hierover het volgende: …. Op de secundaire weg naast de A16 bij Prinsenbeek werd de groep opgeschrikt door wat men aanvankelijk dacht een paar klapbanden. De eerste reactie van de mannen op kop was dan ook “die is echt lek”. Maar de werkelijkheid was een massale valpartij, waarbij 4 Bidonners, Cees Tak, Cees Schijven, Cees Schrijvers en Jac Vergouwen met een behoorlijke smak op het wegdek terecht waren gekomen. De drie laats genoemden konden redelijk vlug overeind krabbelen. Dit gold niet voor Cees Tak, die met een van pijn vertrokken en bebloed aangezicht op het wegdek bleef liggen. Door de EHBO-ers Cees Goorden en Geert Konings werd direct medische bijstand verleend, De gealarmeerde ziekenwagen nam de vier gekwetsten ter observatie mee naar het ziekenhuis in Breda. De volgauto keerde met de fietsen terug naar Roosendaal, samen met Cees Goorden en Christ Couwenbergs, die de families zouden inlichten. Om de valpartij uit de gedachten te zetten, werd door de ploegleider besloten om de rit te vervolgen……
Aangekomen bij Huis ten Halve wordt duidelijk, dat alleen Cees Tak ter observatie in het ziekenhuis moest achterblijven. Nog weer een maand later is Tjebbe Smulders slachtoffer van een botsing met een aanhangwagen. Gevolg: ziekenhuisopname met een zware hersenschudding. Gelukkig voor allen zonder blijvende gevolgen.
Nieuw op de kalender is dit jaar een rit in de Ardennen. Via contacten van Leo Hageman hebben we als uitvalsbasis de camping ‘La Petite Suisse’ in Dochamps ontdekt. Hier is een Nederlandse beheerder op gekomen, die alles heeft gemoderniseerd en gerenoveerd. Al in april is een achttal Bidonners hier ter verkenning geweest. Bij het vroege vertrek met de luxe touringcar is de stemming opperbest, het weer daarentegen somber en bewolkt. In de regen bereiken we de camping, waar de koffie al klaar staat in het Scandinavisch aandoende restaurant. Van hieruit hebben we een weids uitzicht op de weilanden met de koeien, de heuvels en de dikke regenwolken. Dit ontlokt bij Rum Jansen de opmerking: .. als de koeien met de kont naar de wind gaan staan, regent het… Nou, we hebben die koeien niet nodig, om te zien, dat het regent.
In het ritverslag lezen we: … sommigen leden probeerden een doorbraak in het wolkendek te kijken. Rond 11 uur gingen de eerste naar het washok om zich om te kleden. Aarzelend volgden nog meer Bidonners – op vier na – dit voorbeeld. De stank in het washok werd spoedig ondraaglijk, allerlei smeerseltjes met allerlei geuren vermengden zich zoals ‘Sloan’, ‘Atomic’, Rub Down’, Sixtus , etc. Liefst zo dik mogelijk op de benen, zodat de regen er niet doorkwam. De vier anderen bleven in de bus achter en probeerden “Woody Woodpecker”na te doen…… Uiteindelijk rijden 17 man de rit uit onder steeds droger wordende omstandigheden. Na afloop van de rit een warme douche en enkele glazen “Judas” brengen de stemming er goed in. De dag wordt afgesloten met een keurig verzorgt diner, alvorens de terugreis te aanvaarden.
De Ronde van de Kroeven kent een noviteit. Voor het eerst is er een koers voor visueel gehandicapten op de tandem. Door een sterke lobby van Jan Nijssen heeft DST Transport zich als sponsor voor deze koers beschikbaar gesteld. Het jaarlijks organiseren van een evenement voor het goede doel blijkt veel goodwill te hebben gekweekt voor RTC De Bidon. Het Roosendaal kampioenschap wordt een Nispense aangelegenheid: 1 en 3, want Kees de Jong wint vóór Jack Bogers en Piet van Eekelen. Ondanks de concurrentie van een wedstrijd van het EK voetbal in Duitsland is de publieke opkomst prima evenals het weer. Manusje-van-alles, Jan Nijssen, is een tevreden man.
Op 9 juli nemen 8 Bidonners deel aan “La Marmotte”. Eén en ander is dit jaar professioneler voorbereid: de deelnemers rijden meerdere lange ritten in de Ardennen waaronder weer de Waalse Pijl. Daarna een vroeg vertrek naar Alpe d’Huez om eerst een vijftal dagen te acclimatiseren. Ook wordt oud-lid Pierre de Rooy ingeschakeld. Hij bezit een huis in Modane, aan de voet van de col du Telegraphe en is daar op vakantie. Vrijdags voor de rit worden tassen met bidons en snelle hapjes daarheen gebracht, die hij de volgende dag aan de voet van de col zal uitreiken als ravitaillering. De weersomstandigheden zijn goed, droog en niet te warm. De voorbereiding sorteert effect. Vier man behalen ‘GOUD’, in volgorde Ben Wesseling, Toon v.d. Broek, Jan Verbocht en Rum Jansen. Rum was vorig jaar steen kapot bij aankomst en zei toen ‘ik kan me niet voorstellen, dat ik hier nog ooit één minuut sneller kan rijden’. Deze keer rijdt hij liefst meer dan een uur sneller, wat een goede voorbereiding al niet doet! Voor Jan Withagen ligt er na afloop ‘ZILVER’ klaar en voor Cees Goorden, Ad Boeren en Jan Buyk ‘BRONS’.
De Limbrugrit is naar eind augustus verplaatst. Toch is de animo goed, liefst 26 fietsers stappen in de bus ondanks de druilerige ochtendregen. Echt “Ardennenweer” wordt er gezegd. Ook in Limburg is het nat en vuil , met veel modder op de weg, waardoor er veel lek wordt gereden. Opvallend is het rijden van junior Peet Konings, hij toont op de lange klimmen souplesse en kracht. Ook Leo Hageman heeft zich na zijn operatie teruggeknokt op zijn oude niveau en krijgt weer meer macht in de benen, het gaat al stukken beter dan in mei in de Ardennen. Op het einde krijgen de fietsers nog een extra stortbui op hun nek. Een warme douche en enkele koude ‘Brand‘biertjes doen alle ellende vergeten. Alleen Wim van Nijnatten komt pas een uur later aan; hij heeft de afslag naar de Fromberg gemist en legt 30 km extra af.
Daags voor de tijdrit wordt de marathonrit verreden over de Philipsdam en de Pijlerdam met stop in Middelburg bij de stationsrestauratie. Met 15 man wordt de stevige wind getrotseerd over 203 km. Die tijdrit op het parcours op de Wallen is dit jaar over 3 ronden en krijgt een verrassende winnaar in Toon Verstraten, die Toon v.d. Broek 7 seconden voor blijft. Derde is Peet Konings. Er zijn 21 deelnemers. Toon v.d. Broek neemt revanche door een maand later met Cees Verstraten de koppeltijdrit te winnen vóór het duo Toon Verstraten/Jan Verbocht. Over de vier ronden op de Wallen halen ze net niet de 40 km/u gemiddeld.
Op zondag 2 oktober wordt beslist, wie zich clubkampioen mag noemen. Hiervoor komen nog 4 man in aanmerking: Richard Jongenelen, Geert Konings, Ad Lambrechts en Jos Oostvogels. De opgegeven tijd van wethouder Toon de Bruijn wordt het dichtst benaderd door Jos en hij is dus de kampioen. Voor de competitie zijn er dit jaar 27 ritten en 2197 km gereden met een opkomst van 45.5 %. Al met al een goed verenigingsjaar met een goede opkomst in een goede sfeer. Ook voor steeds meer leden een jaar met succesvolle grote ritten in binnen- en buitenland.